Na wat deskresearch en diepte interviews volgt een schokkende mededeling: In webcultuur bestaat niet iets als Privacy. Wat mij in mijn digitale leven bezighoudt is tot in China terug te vinden. We laten dagelijks onze DNA sporen na op het web. Je bent betrapt: Die laatste aankoop was geen designer jurkje maar een H&Mtje, je mening over Jan Peter Balkenende is niet gering zo te lezen op je Blog, je houdt regelmatig de Hyvespagina van je vriendje in de gaten, vorig weekend was je lekker dronken zo te lezen in je krabbeltjes en die film van vorige week was alleen geschikt voor 18+.
Maar ik vraag mij af: Hoe kwalijk is het dat dit te vinden is? Wie wil dit van mij weten en wat hebben ze er vervolgens aan. Ja, als ik een baan zoek zal een potentiële werkgever mij ‘googelen’, is dat erg? Laten we het omdraaien: Is dat positief? Alles wat op het web te vinden is over mij zegt iets over wie ik ben, wat ik doe en hoe ik ergens over denk. Potentiële werkgevers zien direct wat voor vlees ze in de kuip hebben.
Privacy bestaat niet op het web, dus wil je Privacy, dan is de enige oplossing om het web te sluiten en deze nooit meer aan te raken. Laten we eerlijk zijn: dit is geen reële oplossing voor deze tijd. We hebben het web nodig, dus zie het als iets positiefs. Maak er een sport van om de Google resultaten op jouw naam zo hoog mogelijk te krijgen. Zorg dat mensen weten wie je bent. Gebruik het web als je eigen PR. The world is your stage.
Succes!